در گذشته قطعه زمینی از سوی چند تن از زرتشتیان ایرانی از جمله برادران امانت وقف گشت. و در سال 1313 هجری شمسی سرمایه داری پارسی به نام همابائی ساختمان کنونی آتشکده را در این زمین بنا نمود.
نقشه آتشکده ورهرام توسط مهندسان پارسی کشیده شد و سرپرستی آن بر عهده ارباب جمشید امانت بود.
در میان حیاط و بر بلندی، ساختمان اصلی قرار گرفته است و گرداگرد آن را درختانی همیشه سبز احاطه کرده اند. در محور ورودی ساختمان حوضی مدور و بزرگ زیبایی خاصی را به این مکان بخشیده است. در اتاقی بزرگ و در محفظه ای بلند و دور از تابش خورشید ، آتش را روشن می نمودند و پیرامون این اتاق، اتاق هایی به منظور مراسم نیایش برپا کرده بودند.
اگرچه پیشینه آتشکده زرتشیان یزد نزدیک به 80 می رسد اما آتش درون آن قدمتی بسیار کهن داشته و همچنان آتش روشن باقی مانده است. به خاطر همین سابقه و دیرینگی است که شگفتی همگان را واداشته است.
زمانیکه آتشکده بهرام یزد در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید، در این بنا به روی گردشگران گشوده شد. اما اینکار موجب نارضایتی زرتشتیان را فراهم نمود زیرا آن ها آتشکده را محلی برای نیایش به درگاه خداوند می دانند و این کار باعث می شد آرامش این محل به هم ریخته و پاکیزگی این مکان سپند که در دین زرتشتی از ارزش بالایی بهره مند بود از بین رود. در نهایت به دلایل ذکر شده و با وجود درخواست های بالای گردشگران بخشی از آتشکده بهرام یزد برای بازدید همگان در نظر گرفته شد.
از جمله کار هنرمندان در عرصه صنایع دستی اصفهان که در این مکان به کار برده شده می توان به سر ستون های سنگی جلو تالار ساختمان اصلی و سنگ های گلدار پای دیوار ها اشاره کرد. شخصی به نام هیربد مسئول روشن نگه داشتن آتش سپند و کهن درون مجمر برنزی را برعهده داشت. بازدید کنندگان می توانند این آتش شعله ور آتشکده بهرام یزد را از پشت دیوار شیشه ای نظاره گر باشند.
منبع : نشاط آوران